“Als de kinderen het maar leuk hebben, dan hebben de ouders het ook leuk.”
Een cliché, maar natuurlijk grotendeels waar. We houden bij het kiezen van een bestemming en bij het samenstellen van ons programma en reisschema absoluut rekeningen met onze kinderen.
Wat kunnen ze aan? Is het niet teveel? Welk weer kunnen we bij een activiteit of uitstapje verwachten? Hebben we voldoende afwisseling? Toch kijken we zeker ook naar wat Jos en ik willen. Wij hebben immers ook vakantie en onze kinderen mogen zich best af en toe aan ons aanpassen.
Uitleggen en afspraken maken
Wij kiezen soms voor activiteiten in de vakantie, waar zij niet direct heel enthousiast op reageren. Wat ik daarbij wel altijd doe is hun zo goed mogelijk uitleggen waarom die bepaalde excursie of dat bezoek zo belangrijk of speciaal voor ons is. Dat ik het niet erg vind als ze het saai of stom vinden en dat we later weer iets gaan doen wat zij heel leuk vinden. Ook stemmen we goed af welk gedrag we van ze verwachten. Bijvoorbeeld dat je op een begraafplaats stil hoort te zijn. Dat je, als de gids papa en mama iets uitlegt in een taal die je niet verstaat, je toch even wacht met je vragen aan ons. Als ze wat kleiner zijn kun je daar een beloning tegenover zetten. Of je noemt het omkopen, maar een ijsje in het vooruitzicht stellen voor daarna helpt vaak al heel goed ;-).
Kinderen zijn ook onder de indruk
Het bijzondere is, dat ik vooraf vaak denk: ze vinden het vast niks, het is saai of is het niet te heftig voor ze? Maar eigenlijk is het nooit een probleem. Ook kinderen zijn vaak onder de indruk van waar we zijn. Op hun manier. Ze voelen de sfeer feilloos aan en ze voelen dat het papa en mama raakt.
Indrukwekkende voorbeelden
In New York bezochten we het “9/11 Memorial”. Het feit dat je daar vrijwel altijd huilende mensen treft, zorgt ervoor dat de kinderen al direct ervaren dat het bijzonder is. Natuurlijk hebben we hun uitgebreid verteld wat er gebeurd is. Je krijgt moeilijk te beantwoorden vragen van ze, maar dat is mooi, je kunt ze er zo echt bij betrekken en ook uitleggen dat jij die antwoorden vaak niet hebt: Waarom deden ze dat mama? Kan het nog eens gebeuren?
De WOII graven in Normandië, Frankrijk is ook zo’n indrukwekkende plek. Zóveel kruisen. Mooie monumenten. Bloemen. De kinderen liepen daar tussen de paadjes en telden hoeveel kruisen in een rij stonden. Of zochten specifieke namen. Prima. Wij konden het ondertussen op onze manier tot ons nemen. Zo werd het toch voor iedereen een mooi bezoek.
Dat gold ook voor het museum over de Birma spoorlijn en begraafplaats in Kanchanaburi, tijdens onze reis door Thailand. Mijn opa heeft in het ‘Jappenkamp’ in Indonesië gezeten tijdens de oorlog en jaren gewerkt aan de Birma spoorlijn. Die familiegeschiedenis was ook voor de kinderen indrukwekkend. Zeker als je daar staat. Je kijkt naar heel veel foto’s van uitgemergelde mannen. Zou hij daarbij staan? Er staat een wagon van het transport vanuit het kamp naar de spoorlijn en als ze dan horen met hoeveel mensen je tegelijk daarin vervoerd werd, geloof me, dan zijn ook kinderen onder de indruk. Zelfs als je 6 jaar bent.
In Zuid-Afrika brachten we een bezoek aan Robbeneiland. De overtocht vanuit Kaapstad vinden ze leuk. Op Robbeneiland aangekomen zien ze de gevangenissen en word je rondgeleid door een ex-gedetineerde. Dat spreekt aan hoor! En dat het begrip apartheid en politieke gevangenen dan lastig te vatten is voor ze, ach dat is eigenlijk alleen maar mooi toch?
Ieder kind is anders
Natuurlijk is het met kleuters en oudere kinderen eenvoudiger om dit soort excursies te doen, dan met baby’s en peuters. Ook is ieder kind anders en moet je wellicht meer uit de kast trekken om je kind tevreden te houden. Maar als het lukt, dan zul je zien dat je zelf blij bent dat je het toch hebt kunnen bezoeken en je kind er vaak heel veel meer van opsteekt dan je vooraf bedenkt. Het was helemaal niet zo saai voor ze!
En jij? Maak je ook keuzes voor jezelf of kies je toch vooral dingen waarvan je zeker weet dat de kinderen het leuk vinden?
de kinderen leren er zeker van. Zeker als het van te voren aan hun is uitgelegd, wat ze te zien krijgen en wanneer het gebeurd is. Dikke pluim voor jullie.
Dank! Het is natuurlijk ook leuk om samen te beleven. Je moet zoeken naar iets gemeenschappelijks en dat maakt het dan nog eenvoudiger.
Ja mooi al deze indrukken, toch even heel wat anders dan de Efteling, Toverland of Beekse Bergen, waar overigens ook niks mis mee is hoor. Jullie zijn bevoorrecht en dat weten jullie maar zij gelukkig ook.
Voor iedereen die dit leest: het is ook belangrijk om na enige tijd op elke reis terug te komen en er nog eens over te praten. Gewoon omdat ze het dan veel beter onthouden en niet alles door elkaar gooien. Een fotoalbum en/of dagboek erbij is natuurlijk een extra geheugensteuntje. 🙂
Absoluut bevoorrecht!! En soms lijkt het ‘normaal’ voor ze, maar dan zetten we ze snel weer met hun beentjes op de grond.
Zo krijgt een vakantie een extra dimensie en zeker weten dat dat ook in hun herinnering gegrift wordt.
Toch niet verkeerd om leuke dingen te combineren met algemene ontwikkeling en/of geschiedenis ?
Ja vooral die combinatie maakt dat ze het ook “accepteren”. Maar meestal vinden ze het gelukkig zelf toch ook heel boeiend.
Onze dochter is not te jong om dit soort plekken te begrijpen maar ik denk dat jouw manier van aanpakken ons zeker nog van pas gaat komen!
Ja inderdaad, met haar leeftijd is dit nog wat voorbarig. Ik maak me om haar ook niet zo’n zorgen. Ze groeit natuurlijk al op met veel zien, aanpassen etc. Komt zeker goed!
Mooi geschreven. Het is mooi dat de kinderen zo veel interessante plaatsen te zien krijgen. Dit draagt zeker bij in hun ontwikkeling.
Ja ik hoop het ook. Denk het ook wel. Hopelijk houden ze een bredere blik en met meer begrip voor andere mensen en de verschillende culturen.