Snorkelen met onze kinderen hebben we vaker gedaan. Vorig jaar nog in Cuba en drie jaar geleden in Thailand. Afgelopen zomervakantie kwam daar duiken met kinderen bij! Dit stond niet op de planning. Ik vond het ook te spannend en eigenlijk niet zo’n goed idee….
Kaartje kopen
Een snorkelexcursie proberen we meestal wel te boeken als we op een bestemming zijn die daarvoor geschikt is. Zo ook dit jaar. Nog in Nederland, besloten we al een snorkeltripje te boeken tijdens onze rondreis door Sri Lanka. We kozen voor onze stop in Trincomalee. We werden ’s ochtends na het ontbijt naar Nilaveli Beach gebracht. Twintig minuutjes rijden. Daar werden we hartelijk verwelkomd door wat van die ‘surfdudes’ en we mochten direct onze uitrusting bij elkaar zoeken: snorkel, flippers en eventueel een wetsuite.
We zouden naar Pigeon Island varen, maar omdat het een nationaal park is, moet er eerst een entreeticket voor gekocht worden. Dat stond los van de snorkel/duikschool. Het was van de overheid. Op het strand stond, in de brandende zon, een klein hokje met een man erin die de tickets verzorgde. Of eigenlijk het contract. Alles werd nauwkeurig geregistreerd en na betaling (ongeveer € 10,00 voor een volwassenen en €5,00 per kind) konden we gaan.
Snorkelen
Pigeon Island bereikten we na zo’n tien minuten varen. Idyllisch was het niet echt. Je zag alleen maar strand met stenen en koraal, struiken en toeristen. Heel veel toeristen. Pfffff, zou dit iets gaan worden? We kozen een struik om onze spullen te droppen en liepen naar het water. Zonder slippers lukte mij dat niet. Gelukkig had ik dat vooraf al gelezen, dus we waren voorbereid.
Ik ben niet zo’n waterrat en ook snorkelen vind ik iedere keer weer even een dingetje. Ik moet er echt even inkomen. De rest kan alvast gaan, ik neem mijn tijd en volg daarna. Het mooie aan die locatie is dat je helemaal niet diep en ver hoeft te gaan om prachtige vissen te zien, soms zelfs in scholen. Het was echt veel mooier dan vorige keer in Cuba. Er zouden ook rifhaaitjes en schildpadden zitten, maar die hebben we helaas niet gespot. We bleven een dikke twee uur op het eiland en de meeste tijd daarvan ook in het water. Ondanks dat het dan om je heen zo druk is, is dat snorkelen toch ontspannend. We genoten!
Uitnodiging om gratis te duiken
Ondanks dat Jos zijn PADI niet heeft, boeken we voor hem, als het even kan iedere keer een duiktripje. Hij moet dan bewijzen in een soort herhalingsles dat hij het al eerder gedaan heeft, om vervolgens met begeleiding te mogen gaan. In het ene land is dat een best strenge procedure, in het andere land iets uit de categorie ‘formaliteitje’. Zo ook in Sri Lanka.
Terug van het snorkelen regelden we zijn duikexcursie voor de dag erop. En, commercieel als ze zijn, vroegen ze natuurlijk naar mijn plannen. Maar ik paste. Eén keer heb ik gedoken, op de meest fantastische plek op aarde daarvoor: The Great Barrier Reef in Australië, maar verder voor mij: been there, done that! Waarna hij vroeg: “en de kinderen?” “Euhhh hallo?? Ze zijn 9 en 12? In Nederland mag je met 10 eens proberen in een zwembad en met 14 ofzo pas in het open water? Wat denk je nou?”
Maar hij was volhardend: ’s middags mochten ze om 16.00 uur in het zwembad gratis komen proberen. Kon Jos ook direct z’n check laten doen en als alles dan goed ging konden ze de dag erop gewoon allemaal gaan duiken. Ik wilde Nora en Ivar die gratis duikervaring in het zwembad natuurlijk niet ontnemen. En dus reden we later die middag nog een keer vanuit Trincomalee naar Nilaveli Beach om ons daar te melden bij het zwembad van het hotel.
De eerste duik
Het was niet druk bij de proefduiken. Mooi! Alle tijd voor onze kinderen dus. Vest aan, fles op de rug, flippers, snorkel, masker uitzoeken en het water in. Daar kregen ze uitleg over de gebaren onder water: het gaat prima teken, mwah het gaat niet heel lekker, ik wil naar boven en ik wil verder naar beneden. Dat waren de voornaamste vier. Verder leerden ze onder water hun masker op- en af zetten, oren klaren, het mondstuk uitdoen en weggooien en daarna weer terugvinden en indoen. Ze moesten in vol ornaat door het zwembad zwemmen met de begeleider en daarna kwamen ze boven en zei hij: “Prima hoor, ze kunnen gaan morgen!”
Daar stond ik dan. Jos lag ook in het water want hij filmde de avonturen met de GoPro. En hij heeft als levensmotto: ‘no risk, no fun’. Lekker dan. Moet ik dit echt alleen beslissen?
Nora gaf al snel aan dat ze het te gek vond, maar het nog niet aandurfde in de zee. Prima. Ook stoer om dat eerlijk toe te geven. Maar dat snoetje van Ivar…. Hij vond het zó te gek, hij wilde zó graag en oké, ik had zelf ook wel gezien dat hij het heel snel allemaal in het snotje had en super relaxt, vrij en zelfverzekerd onder water was. Maar hij is pas negen jaar……….En waarom zijn in Nederland die regels dan zo streng? Zal toch niet voor niets zijn? Ik keek Ivar nog een keer aan en besloot dat hij mocht gaan. Die blik kon ik echt niet weerstaan.
Het echte werk
De volgende ochtend was het zover. De mannen gingen duiken in Sri Lanka! We betaalden voor Ivar ook € 60,00. Een fors bedrag natuurlijk, wat we hem ook echt even duidelijk hebben gemaakt. Hij zou 20 minuten onder water mogen. Zijn keel is namelijk nog niet langer bestand tegen de droge lucht uit de flessen, maar als het echt heel goed ging, zou het een half uur worden. Ze gingen richting Pigeon Island maar niet in het National Park zodat we niet nog een keer entree hoefden te betalen. Een prima beslissing want ook daarbuiten was het zeer de moeite waard.
Ze zagen heel veel vissen in allerlei kleuren en maten. Enorme scholen kwamen voorbij en het ging super, super goed. Twintig minuten werden inderdaad een half uur. En vlak voordat Ivar onderwater aangaf dat hij ‘dorst’ had, oftewel zijn keel te droog werd, zag hij een schildpad en tipte z’n buddy en later Jos. Wat een enorme kers op de taart voor ze!
Stoer
De twee duikbuddy’s en schipper hielpen Jos en Ivar terug in de boot. Ze genoten er zelf ook enorm van dat zo’n klein mannetje van negen het gewoon had gedaan. En een schildpad had gezien. Ze vonden het super stoer. En dus mocht zo’n stoere vent ook gewoon de boot terug besturen. Daar zat Ivar dan. Op zee in Sri Lanka, net een enorme belevenis achter de rug, met de stuurstang van de motor in z’n hand. Op weg naar Nora en mij. Wij zaten vol spanning op ze te wachten. Hoe zouden ze het gehad hebben? Zou het goed gegaan zijn?
Wat een fantastisch avontuur was het. Ik heb geen moment spijt van die beslissing gehad. Ook al twijfel ik nog steeds of het een heel verantwoordelijke keuze was. Maar soms moet je toch buiten kaders treden? Als het écht goed voelt?
En jij? Snorkelen en duiken met kinderen? Wat vind je ervan? Zou je het aandurven? Of heb je het al eens gedaan? Ik ben heel benieuwd!
Wow! Supervet, Gaby! Toffe mama heeft Ivar; dit vergeet hij nooit meer. En alles is goed gedaan ??
Denk ook dat de leeftijdsgrens vooral te maken heeft met de cursus. Die is misschien te moeilijk voor een negenjarige? Praktijk (uiteraard onder begeleiding) pakt vaak toch anders uit. Het gaat er vooral om dat duikers fysiek in orde zijn en alles handelingen snappen/kunnen uitvoeren, lijkt me.
Ja ik denk ook dat het vooral daarin zit. Maar daardoor had ik wel een soort “blokkade” in mijn hoofd. Ben zó blij dat ik gevoel heb laten winnen van ratio! Hij is me vast eeuwig dankbaar voor dit moment op deze leeftijd 😉 Dank voor je leuke reactie!!
Mooi verhaal Gaby! Wat een superervaring voor je zoon! Ook wij hebben deze zomer gesnorkeld bij Pigeon Island in Sri Lanka (met onze jongens van 16,14 en 11 jaar) en we hebben bij het snorkelen het geluk gehad om schildpadden en rifhaaien te zien. Een dag later zijn mijn man en onze oudste zoon ook gaan duiken vanaf Nilaveli. Zij hebben hun duikbrevet overigens in Nederland gehaald.
Omdat zij dit samen geregeld hebben zijn de jongste twee niet in de verleiding gebracht om ook te gaan duiken (ik had het zeker ook een lastige beslissing gevonden), maar ik verwacht dat zij de komende jaren beslist wel willen gaan duiken. De onderwaterwereld is zo mooi om te ontdekken.
OOOO wat te gek dat het jullie wél gelukt is tijdens het snorkelen! Ja ik had toen we thuis waren al gekeken of Ivar niet toch al ergens een cursus kon volgen, maar hij is nog echt te jong. Paar jaartjes wachten dus. De duikinstructeur zei tegen hem dat hij talent had, zo snel mogelijk zijn brevet moest halen en dan instructeur moest worden. Dan had hij altijd mooie vrouwen om zich heen. Hij moest alleen niet de fout maken die hij zelf gemaakt had: uiteindelijk trouwen. Haha! Ivar zat er met een big smile bij…. Leuk dat je gereageerd hebt op mijn blog Daniëlle!
Stoer hoor!! En dan kom je terug op school na de vakantie en kun je zeggen: ‘Ik heb gedoken!’ 🙂
Nou! Dat dus! Te gek toch? Al heeft hij daarna ook nog een hele leuke week Kindervakantiewerk gehad en voetbaldagen. Hoop niet dat het het duiken vedringt in de verhalen haha. Is immers alweer een paar weken geleden… 😉
Wat een ervaring voor Ivar, dit zal hij nooit vergeten. TOP!! En wat een reiservaring weer.
Dat was het zeker! Hij heeft het er ook nog vaak over 🙂
Soms moet je als moeder (en vader!) zijnde een stapje terug doen als je weet dat je zoon/dochter dit aankan. Wij stuurde een 16jarige (1988?) dochter met een 15 jarig nichtje naar USA, weet je nog Gaby? ? Ivar zal deze eerste keer nooit vergeten want dit is toch wel een gouden bladzijde in zijn leven. Ik hoop dat er nog heel veel zullen volgen. Maar ja, als moeder zijnde is het steeds weer even slikken en toch ook weer loslaten! En omdat jezelf gedoken/gesnorkeld hebt (ik ook beide) weet je dat het zoooooooo mooi is en dat gun je eigenlijk iedereen!
Ja je hebt helemaal gelijk. Al moet ik er nu nog niet aan denken Nora over 3 jaar alleen op het vliegtuig te zetten. Weet echt niet of me dat zou lukken. Maar dit was inderdaad een mooie stap.