Het laatste deel over onze reis met kinderen door Cuba.
De laatste dagen in Cuba zijn aangebroken. In anderhalf uur waren we in Santa Clara. Omdat het nog te vroeg was om onze casa op te zoeken en een aantal highlights buiten het centrum te vinden is, kozen we ervoor dat eerst te doen. Met de auto, want de temperatuur tikte de 40 graden aan, dus erheen lopen vonden we niet echt een optie. Alles in en rondom Santa Clara ademt de revolutie en vrijheidsstrijder Che Guevara.
Monumenten
De eerste stop was bij het Monumento a la Toma del Tren Blindado. Hier zie je de trein die is ontspoord door toedoen van Che en zijn mannen op 29 december 1958. De strijd tegen het leger van Batista werd in 90 minuten gewonnen. Rondom dit monument kun je overal souvenirs kopen met zijn afbeelding, maar niet alleen hier hoor, eigenlijk overal in de stad. Door naar het standbeeld: Che y Niño. Het symbool van de vrijheid, het strijden daarvoor en het doorgeven aan de volgende generatie. Daarna reden we naar de andere kant van de stad. Naar het Conjunto Escultórico Comandante Ernesto Che Guevara. Een enorm standbeeld en stenen gedenkplaat. Alles is gratis te bezoeken, inclusief het parkeren. Achter het standbeeld is de ingang naar het mausoleum. Je werd gedoseerd toegelaten. Wij hoefden niet te wachten en konden zo door. De eeuwige vlam brandde, er waren wat naambordjes en daarachter zouden dan de stoffelijke resten (of een deel daarvan) liggen maar verder stelde het niet heel veel voor. Het museum was wel echt interessant. Veel spullen van Che en vooral heel veel foto’s. Zeker voor die tijd: 1928-1967. Ook de kinderen vonden het leuk.
Santa Clara
Toen we zowat alles wisten over Che en zijn strijd, was het ook tijd om naar Casa Amalia te rijden. Een leuke plek weer en lekker in het centrum. Dat centrum stelt verder niet heel veel voor dus een dagje Santa Clara is echt voldoende. Wel zijn hier opvallend veel winkels. Ook dat heeft alles te maken met de geschiedenis. Het is een industriegebied en daardoor zag je veel winkels met huishoudelijke apparaten en kleding. Nergens zo gezien. We aten op het dakterras van onze casa. Heerlijk! Daarna de hele avond daar blijven zitten en gekaart en gekletst.
Varadero
Vanuit Santa Clara reden we naar Varadero. Weg uit het echte Cuba. Varadero is een schiereiland met daarop een aaneenschakeling van hotels en resorts. De meeste zijn all-inclusive. We leverden onze huurauto in en de taxi bracht ons naar ons hotel: Iberostar Tainos. Even slikken. Het zag er allemaal erg goed uit, maar het bandje om je arm, de vele (dikke!) toeristen en de schreeuwende animatie… Jos en ik hadden het even moeilijk. De kinderen daarentegen zagen de zwembaden en waren zo gevlogen. Prima, hadden we vooraf ook zo bedacht. Nog even twee dagen bijkomen van alle indrukken en niets doen. Het strand en de zee waren natuurlijk weer prachtig. Het was daar een stuk minder druk dan rond de zwembaden. Ook was er een cocktailbar aan het strand en konden we verschillende watersporten boeken. Mooi, we knapten ervan op. De buffetten waren prima. Gevarieerd en niet alleen maar toeristenvoedsel. Ook nog wel wat Creoolse gerechten. Gelukkig. Natuurlijk waren de kinderen blij weer eens friet en pizza te zien. Nou vooruit, hun feestje.
Duiken, snorkelen, waterfietsen
Jos boekte een duikexcursie. Het was weer leuk om te doen. Met de actioncam van Nora ook nog wat leuke onderwater filmpjes kunnen maken. Ondertussen nam Ivar deel aan de voetbalwedstrijdjes, en volgden Nora en ik danslessen op het strand en waren we met zijn drieën sportief tijdens de aquagym in zee. Ook gingen we een ochtend met een catamaran de zee op om na een half uur voor anker te gaan om te snorkelen. De vissen werden gelokt met wat brood en we zagen vervolgens een uur lang echt hele mooie exemplaren. Het was niet zoals het duiken en snorkelen bij het Great Barrier Reef in Australië maar we zijn verwend. We hebben ook nu genoten, zeker met de kinderen erbij. Ivar wilde ook heel graag nog waterfietsen. Dat bewaarden we voor de laatste ochtend. De mannen trappen. De vrouwen op het achterdek. Ja, dat hadden we goed geregeld.
Schuimparty
Aan het eind van de middag werd iedereen naar het zwembad gelokt voor een schuimparty. Heel fout, maar eerlijk is eerlijk, heel leuk. De kinderen gilden het uit van plezier en ik moet zeggen, ze pakten het ook groots aan. Met een flinke beat en serieus veel schuim. Even was ik bang dat ze dit het leukste van de vakantie zouden vinden maar gelukkig viel dat toch mee. De minidisco mochten we ’s avonds niet overslaan. Ivar won nog een petje, terwijl Nora dat ’s middags al gelukt was met een spelletje. Fijn,hebben we daar ook geen ruzie over.
In het resort zitten opvallend veel mensen die hier een of twee weken verblijven en verder niets van Cuba zien. Wij snappen daar helemaal niets van. Oké dat zegt natuurlijk net zoveel over ons als over hun. En iedereen moet vooral de vakante invullen zoals men wilt, maar het is zo zonde….
De laatste avond nog een paar cocktails geproefd, naar het dansen gekeken en toen naar bed. Morgen vliegen we naar huis.
Op naar Nederland
Na nog een heerlijke ochtend aan het strand was het echt tijd om te douchen en uit te checken. Maar niet voordat we nog een laatste rondje piña colada’s hadden besteld. De taxi bracht ons (met wat vertraging) naar de luchthaven waar de verdere incheck goed verliep. Ook hier weer vriendelijk douanepersoneel. Het blijft verrassend. In het vliegtuig ging het minder vlot. Een van de bagagekarren was tegen de deur van het laadruim gebotst en die ging niet meer dicht. Nee, heel fijn om te weten… Als het op z’n Cubaans gemaakt wordt, wat gebeurt er dan boven de Atlantische Oceaan? Te veel informatie dus. Maar er werd ons verzekerd dat alles potdicht zat. Toen nog wachten op een laatste passagier en met een uurtje vertraging vlogen we richting Düsseldorf. De kinderen vielen, ondanks wat turbulentie, gelukkig snel in slaap. Om jaloers op te worden. Ik wil ook kunnen slapen in een vliegtuig! In Düsseldorf, en dus ook in Nederland was het koud! Oké, het was nog vroeg: half negen in de ochtend, maar 9 graden was toch echt een heel groot verschil met de gemiddeld 35 graden in de afgelopen 3 weken. Even wennen dus. En niet alleen daaraan…..
