Onze bijbel: de Lonely Planet

Door ons tijdens het reizen ook wel liefkozend “planeet” genoemd: “Wat zegt de planeet?”

Er zijn zo veel verschillende reisgidsen en ze zijn allemaal op hun beurt goed. Waar hou je van? Naar welke informatie ben je op zoek? Vind je het erg om Engelstalig te lezen? Wil je veel of weinig foto’s en kaartjes? Het speelt allemaal mee.

Later als ik groot ben

Wij zweren dus bij de Lonely Planet. Het is ook een verzamelding geworden. Ik wil, ‘later als ik groot ben’, zo’n boekenkast vol met doorleefde titels in de kast. Geen doel op zich maar als we reizen dan ‘moeten’ we daar wel een Lonely Planet van hebben. Van de landen dan. Voor stedentripjes ligt dat anders. New York staat daar dan wel tussen. Brugge niet. Wij kopen altijd een nieuw exemplaar, zo recent mogelijk en als we terug zijn van een reis dan leeft het boek. Oortjes, zandkorrels, aantekeningen, briefjes, koffievlekken…je ziet direct ook waar we niet geweest zijn.

Lonely Planet

In Wikipedia staat het volgende: de Lonely Planet is een reisgids die oorspronkelijk vooral onder rugzaktoeristen grote bekendheid genoot, maar nu ook bij het “grote publiek” bekend is. De gids, die in het Engels geschreven word, maar ook vertalingen in andere talen kent, geeft overzichten van bezienswaardigheden en overnachtingsmogelijkheden. Ook worden restaurants, cafés en discotheken beschreven. Lonely Planet richt zich op allerlei regio’s in de wereld, ook van de minder bekende bestemming bestaat een editie. De Lonely Planet krijgt soms kritiek omdat het de toeristen naar dezelfde bestemming zou sturen.

Naar dezelfde bestemming

Herkenbaar. Wij maakten ook voor het eerst kennis met deze reisbijbel toen we met onze rugzakken eropuit trokken. Later werden de reizen wat luxer maar we waren verkocht aan de stijl van hun informatievoorziening. Wat betreft de genoemde kritiek: ja het stuurt toeristen naar dezelfde bestemming maar dat zie je ook bij de in Nederland bekende boekjes van 100% of het Capitool, ANWB en Marco Polo. Zorgen goede reviews  op Tripadvisor, Zoover en blogs niet voor hetzelfde? Dat we daar naartoe willen?

Zo zat ik eens in Venetië in een restaurant met opvallend veel Koreanen. Toen we aan de ober vroegen hoe dat zo kwam zei hij “we hebben ooit een top recensie gekregen van een bezoeker met duidelijk een zeer succesvol blog. Daar profiteren we al jaren van.” Om daarna weer naar een tafel met Koreanen te gaan voor een fotomoment. De klandizie was daarmee voor de komende maanden vast ook weer veilig gesteld. Slim!

1972

Terug naar Lonely Planet. Het is in 1972 (dat kan geen toeval zijn) opgericht door Tony en Maureen Wheeler. Zij hebben een boek geschreven met de titel ‘Once While Traveling: The Lonely Planet Story’. Hierin staat beschreven hoe ze elkaar hebben ontmoet en hoe ze van Londen naar Australië zijn gereisd en Lonely Planet tot stand kwam. Niet het beste boek, wel een interessant verhaal.  Waarin je leest welke uitdagingen en tegenslagen op hun pad kwamen maar je voelt  ook hoe snel de wereld en het reizen verandert.

Naast de landen- en stedengidsen hebben ze inmiddels ook heel veel prachtige koffietafelboeken en een te gekke kinderserie: ‘not for parents’. Het blijft ook niet bij papier. Hun Facebook community is enorm en persoonlijk geniet ik het meest van het fotoalbum “Lonely Planet into the wild”. Iedereen kan zijn/haar foto insturen met een Lonely Planet van een land zichtbaar in een omgeving die kenmerkend is voor dat land. Een fantastische reportage waar mijn man Jos ook nog ergens in de Dode Zee dobbert, terwijl hij de Lonely Planet van Jordanië leest.

Ben jij ook fan van de Lonely Planet gidsen? Ben je trouw aan een ander merk? Of maakt het je niet uit en kies je per bestemming een willekeurige gids? Ik ben benieuwd!