Een populaire bestemming voor verliefde stelletjes. De vele kanalen en schitterende bouwwerken nodigen uit voor een romantisch bezoek. De stad barst van de cultuur en er is zoveel te beleven en te doen dat het ook voor andere bezoekers een zeer aantrekkelijke bestemming is.
Ik was zo’n andere bezoeker. Met vriendin Carmen hadden we een verrassingsweekend geboekt via srprs (zie blogpost ‘verrassing‘) . Bestemming: Venetië! Geen straf natuurlijk. In heel Europa regende en stormde het en de weersverwachting voor Noordoost Italië liet zien: de komende drie dagen 8-10 graden en zonnig. Ciao!
Alilaguna
Omdat we onze bestemming dus niet wisten, was er ook geen uitgebreid ‘wat te zien en te doen’ onderzoek aan vooraf gegaan. Op Schiphol snel de stedengids “100% Venetië” gekocht om in het vliegtuig alsnog een plan de campagne te maken. Stap 1: hoe komen we vanaf de luchthaven Marco Polo naar Hotel Pausania in de wijk Dorsoduro? Dat bleek de Alilaguna te zijn, een busboot die ons voor €15 naar de stad bracht. Door de sterke wind, arriveerden we in 1 uur en 15 minuten al op de luchthaven Marco Polo. Met alleen handbagage konden we snel kaartjes kopen voor de Alilaguna. Deze boottrip duurde vervolgens langer dan onze vlucht: zo’n anderhalf uur inclusief vele ‘haltes’. Vanaf het water wel direct al wat van Venetië en de vele eilandjes gezien.
Plafond
En daar stonden we dan. Op de kade, met ons boekje en kaartje. Het was inmiddels donker. Het valt niet mee dan je hotel te vinden. De kaart bevatte niet bijster veel straatnamen en de schaal was ietwat groter dan gedacht dus toen we maar eens bij de plaatselijke groenteboer informeerden waar we zaten, bleek dat we al bijna de stad uit waren. Nou ja niet helemaal maar we waren iets te enthousiast aan het lopen geslagen. Kris kras terug en uiteindelijk ons slaapplekje gevonden. Een pittoresk hotel, aan het water (niet heel moeilijk natuurlijk) met een bijzondere inrichting van de kamers. De plafonds waren kunstzinnig en apart. We vroegen ons af of zo’n uitzicht vanuit je bed ging bijdragen aan een goede nachtrust. Toen we een paar minuten later hoorden dat we naast een kerk lagen (ook niet heel moeilijk in Venetië) hebben we ons maar neergelegd bij het feit dat we het niet moesten gaan hebben van slapen en uitgerust wakker worden. Achteraf bleek dat nog ietwat mee te vallen. De eerste nacht was een drama maar als je echt goed moe bent, is de tweede nacht vanzelf wat beter.
Op naar wat te eten. Het hotel was vlakbij een van de gezelligste pleinen van de stad: Camp S. Margherita. Daar hebben we een overheerlijke pizza verorberd met een goed glas wijn. Welkom in Italië!
We zochten wat wandelroutes uit onze stadsgids uit en Carmen wierp zich op als gids. Goed plan want kaartlezen is niet een van mijn kernkwaliteiten. Wandeling 1: San Marco. De meest toeristische natuurlijk maar onmisbaar als je in Venetië bent.
Welkom
Het was het tweede weekend van januari (2015) en wellicht één van de rustigste. Geen vakantie, geen feestdagen, het Venetiaans Carnaval liet nog een paar weekjes op zich wachten (februari/maart) en daarna start het toeristenseizoen weer. Ideaal! We konden overal doorlopen, de restaurants waren blij met ons, net als de gondelier en de terrashouders aan de Canal Grande. We waren overal van harte welkom. Een fijn gevoel.
Het San Marco plein en de basiliek, de Rialtobrug, de Ponte dei Sospiri (Brug der Zuchten) allemaal konden we ze fotograferen zonder hordes andere toeristen. Toch nog unieke plaatjes!
Meer de toerist uithangen dan in een gondel stappen lukt haast niet en omdat we ook dat van onze bucketlist wilden schrappen betaalden we €80 voor een half uurtje op het water. Toch is het écht leuk. Je ziet de straatjes en bruggetjes waar je net liep en krijgt nog wat info over wie er allemaal in Venetië heeft gewoond bijvoorbeeld. Onze geschiedenislessen van lang geleden werden weer opgefrist en bijgespijkerd.
Je suis Charlie
Vlak voor wij naar Venetië vertrokken was er een aanslag op de redactie van een satirisch weekblad in Parijs: Charlie Hebdo, waarbij 12 doden vielen. Daarna is wereldwijd de tekst “Je suis Charlie” gebruikt, als steunbetuiging voor de vrijheid van meningsuiting en vrije pers. Overal kwam je het tegen. Ook in Venetië, op de Ponte di Rialto hing een groot doek. Een mooi gebaar.
Het eten en drinken is in Italië fantastisch. Dat wisten we maar als je in een restaurant zit en je de bruschetta, lasagne en tiramisu proeft dan verbaas ik me er iedere keer weer over hoe lekker iets kan smaken. Hetzelfde gold voor de wijnen en cappuccino’s. Heerlijk!
Joodse getto
De wandeling door de wijk Cannaregio, een van de rustigste wijken van Venetië, was wellicht wel de meest bijzondere. “Het andere Venetië” stond er. En zo was het. Een van de meest authentieke wijken van de stad. Weinig toeristen nemen de moeite dit deel te verkennen en omdat er al zo weinig toeristen waren, waren we zowat de enigen op straat. Net buiten de hoofdroute ligt het voormalige Joodse getto. Rond 1500 moesten de Joden zich verplicht hier vestigen. De huizen zijn hoger zodat er meer mensen konden worden gehuisvest. Bizar. Het was een prachtige route die eindigde in het toeristische centrum.
Zo wandelden we twee hele dagen door Venetië. We hebben zowat alles gezien. Alle bruggetjes, steegjes, winkeltjes en pleintjes onder onze schoenzolen. Een heerlijk weekend met prachtig weer, we hadden het duidelijk verdiend!
He Gaby, goed verslag van ons geweldig weekendje Venetie!
Volgend jaar weer een surprise weekend!
Greetz Carmen
Leuk dat je dit deelt. Op een of andere manier heeft Venetië me nooit zo aangetrokken; je schrijft levendig en verbeeldend. Ik krijg meteen zin om te gaan. 🙂