Van mij mag Fusajiro Yamauchi hem krijgen: de Nobelprijs voor de Vrede. Fusajiro Yamauchi is namelijk de oprichter van Nintendo. Vanuit dat bedrijf is ook de Nintendo 3DS (een draagbare spelcomputer) voortgekomen. Wat een uitvinding! Het heeft onze kinderen al menig uur tijdens lange auto- en treinreizen beziggehouden. In het vliegtuig, zeker op de langere vluchten, heb je meestal wel een in-flight entertainment system. Ook een uitkomst. Heel veel films kijken, spelletjes spelen en muziek luisteren. Ideaal! Ik vind het ook leuk om samen met ze een spelletje te doen maar geen uren achter elkaar. Dus die Nintendo…. Wij gaan niet meer op reis zonder.
Achterbank
In de auto beginnen we meestal met wat spelletjes:
- Ik zie ik zie wat jij niet ziet
- Auto’s tellen van een bepaalde kleur
- LuisterCD
- Noem 15 dingen die beginnen met de letter…. (en voor jongere kinderen bijvoorbeeld 3 of 5)
- Maak de zin af
- Wie ziet als eerste….
- Borden of hectometerpaaltjes tellen
- Favoriete cd of radiozender en lekker hard meezingen
- Onze absolute favoriet: de “vakantieklets” boekjes van Gezinnig we hebben twee varianten en er gaat geen half uur in de auto voorbij of er wordt al naar gevraagd.
En als we dat allemaal gehad hebben en er nog niet zijn, of mama heeft geen zin meer, dan mag de Nintendo weer…
Hoe gaat dat bij jullie?
Bij ons is vooral de iPad favoriet (maar: onderweg geen WiFi en *dus* geen Netflix). De 3DS heeft een ferme 2e plaats en de DVD spelers aan de hoofdsteun (met ieder een eigen DVD uiteraard…) doen het daarna weer goed.
Maar dat neemt niet weg dat er ook gezellig gekletst wordt of uit-het-raampje-kijk-spelletjes gedaan worden die je ook al noemde: “ik zie ik zie” of “wie het eerst 10 rode auto’s gespot heeft”.
Vroeger deden wij ’t met zoiets: http://i.imgur.com/HSUMF1H.jpg en als we daarop uitgekeken waren sloegen we gewoon lekker ouderwets mekaars harses in om daarna een lel van pa te krijgen en een half uur snikkend in stilte de rest van de rit af te maken.
(werken plaatjes? Test: )
Hahaha! Nee ik zie het plaatje niet maar wél als ik op de link klik. Zoiets hadden wij nog niet toen maar verder heel herkenbaar hoe het vroeger ging…
wel gemeen om je kinderen tijdens een vlucht borden of kilometerpaaltjes te laten tellen !
@Rob: Dat was mijn ontspanning, levende boksballen