Vriendin C en ik gingen naar Zweeds Lapland voor het noorderlicht. Maar overdag wilden we natuurlijk ook wat leuke dingen doen. We boekten een aantal excursies in Zweeds Lapland. Stuk voor stuk aanraders voor je verblijf tijdens de wintermaanden.
Huskytocht
Ik hou niet van honden. Ben zelfs bang voor ze. Als klein kind ging het een keer mis en het is nooit meer goed gekomen. Dus ik moest het een en ander overwinnen. Op pad met zes honden? Met een verhoogde hartslag ging ik naar de start waar zeven sledes met ieder zes honden ervoor klaar stonden voor hun eerste rit van de ochtend. De honden hadden er duidelijk zin in. Ik twijfelde nog.
Gids Nina gaf ons uitleg. Twee personen per slee en halverwege wisselen. De honden waren Alaskan Huskies en geen Scandinavische. Die zijn wel bekender met hun schattige grijze vacht met blauwe ogen. Maar ze zijn ook wispelturiger van karakter en minder goed te trainen vertelde Nina. Sturen hoefde niet, wel goed vasthouden en vooral: remmen! Een rem was een ijzer en fungeerde als soort noodrem, de andere rem was een zwart matje wat continue over de sneeuw sleepte en de rijder met een voet moest gebruiken om afstand te houden.
We waren klaar voor vertrek. Ik nam als eerste plaats in de slee. De honden gingen te keer…. 42 blaffende, opgewonden, springende exemplaren. Als een raket schoten we vooruit. Even wennen, maar al snel vooral genieten. Whow wat vet! De zon scheen, geen wolkje te bekennen aan de blauwe hemel. En zo genoten we van 2 uur met de huskies. Ik ging zelfs op de foto met een hond, wel de ‘grijze muis’ van het span maar toch… Gaby met een hond. Het moet niet gekker worden!
Sneeuwscootertocht
Stoere activiteit! Ik vond het wel moeilijker dan gedacht. Ik heb vroeger een brommer gehad, en ook wel eens motor gereden, dus meende dat het na ‘even wennen’ een makkie zou zijn. Dat werd het niet. Maar ik had het niet willen missen. Te gekke uitzichten en als het even kon, lekker wat meer gas geven. Per twee personen krijg je een stoere sneeuwscooter met ski’s toegewezen. En uitleg over gas geven met je duim, remmen door gas los te laten, niet met je voet aan de grond komen (ook niet als je omkiept) en tegen hangen als de sneeuwscooter dreigt om te kiepen. Met de bocht een beetje meezitten en bij snelheden boven 20 km per uur is het makkelijker dan daaronder. Mooi. We waren er klaar voor.
In onze groep zat ook een oma met haar kleinzoon. En na een kwartier en twee ongelukjes, besloot ze dat ze niet verder durfde. Een lastig moment, want daar stonden we in the middle of nowhere. Kleinzoon had geen rijbewijs en er waren meer mensen die niet wilden rijden. Oké daar kwam de gids. Vriendin C en ik hadden dit scenario al voorzien. Of wij wilden splitsen en ieder een andere passagier mee wilden nemen. Of we hem wilden helpen in deze situatie. Natuurlijk. En zo wisselden we en had vriendin C twee uur ‘oma’ achterop en ik haar kleinzoon. Dat voelde toch een beetje raar. Opeens de verantwoording over andermans kind die ik ook nog eens totaal niet kende. Helaas had hij het stukje over tegen hangen niet helemaal goed begrepen…. Dus ook wij kiepten en moesten uit anderhalve meter sneeuw bevrijd worden. Daar ging mijn ‘stoere’ imago 😉 Gelukkig waren we zeker niet de enigen.
Onderweg konden we geen foto’s maken. Dat was jammer, want het was weer adembenemend mooi. Tegen zonsondergang waren we terug bij de lodge. We dronken met gids Tjaard een biertje en wijntje en spraken nog een hele tijd na over deze bijzondere excursie.
IJsvissen
Een excursie die we er plekke nog bijgeboekt hebben: ijsvissen. Onder leiding van gids Shrion, die al twee jaar daar werkt en in Nederland slechts op 15 minuten rijden van ons bleek te wonen, vertrokken we met een sneeuwscooter en aanhanger (waar wij inzaten) naar het bevroren meer op een half uur rijden van de lodge. Er werd een vuurtje gestookt, ja zo dik was het ijs dus, en wij liepen tot onze knieën door de sneeuw op zoek naar een plekje waarvan je dacht dat je daar een visje zou scoren.
Stap 1 was het wegscheppen van sneeuw. Stap 2: het boren van een gat met een soort grondboor van anderhalve meter. Stap 3: het ijs uit het gat naar boven trekken en scheppen met een plastic schuimspaan. Stap 4: aas aan je haakje aan de hengel doen, waarbij je keuze had uit twee soorten nepwormen met knoflooksmaak of zonder, of een stukje blauwe kaas. Stap 5: een rendierenvel aan de rand van het geboorde gat leggen. Stap 6: zitten en vissen maar. Ik had mijn boor nog geen drie keer rondgedraaid of een Australische uit onze groep had beet. Mooi visje zeg! Whow! Ik voelde wel wat knabbelen, maar echt bijten wilden mijn visje niet. Hield denk ik toch niet zo van knoflook.
Shiron maakte foto’s van ons en bracht warm bessensap en een stukje chocolade. Mmmm…. Leuk en lekker en vooral weer super mooi én stil om ons heen. Een zeer geslaagde ochtend was het!
Op bezoek bij de Sami en hun rendierenfarm
Als je dan toch op zoek gaat naar leuke excursies in Zweeds Lapland, dan neem deze ook op in je programma. Met een stepslede gingen we naar de andere kant van het dorp. Tip: trek niet teveel laagjes aan, want het is best inspannend om zo een half uur te steppen.
We bezochten een rendierenfarm en kregen uitleg over het leven van de Sami door Anita. Haar zoon is ook rendierherder. Ze vertelde over de rendieren en we mochten ze mos voeren. Ze waren wel wat gewend aan mensen, maar toch ook nog schuw. Daarna bezochten we een ‘lavvu’ ( spreek uit laboe), een tipi waar men tot 1940 met 10 personen in leefde en zich verplaatste met de rendieren.
Tot slot dronken we koffie (met blokje kaas, want dat doen Sami) in de moderne ‘lavvu’. Van hout en iets groter, maar verder niet eens echt heel veel anders. Bijzonder om zo te leven. Anita vertelde over het zware leven van de herders. En over het probleem van ‘global warming’. De afgelopen zeven jaar merkten ze echt dat het najaar natter was, winters extremer, waardoor veel rendieren de wintermaanden niet overleven en de Sami geen, of fors minder, inkomen hebben. Ze denken en praten veel over ‘hoe nu verder’? Heftig!
Aurora photo hunting
Het zien van het noorderlicht. Dat was hét doel van onze reis naar Zweeds Lapland. En dat lukte. Iedere avond. Een 100% score. Lucky bastards waren we! We hadden vooraf ook een excursie geboekt met een professionele fotograaf. En wat een schot in de roos was dat, want met onze eigen camera kregen we al dat moois echt niet fatsoenlijk vastgelegd. Meer over deze excursie lees je in mijn blog “Het noorderlicht in Zweeds Lapland”
Andere excursies in Zweeds Lapland in de winter
En er is nog veel meer te doen. Wat dacht je van paardrijden over de taiga? Langlauftochten? Op zoek naar het noorderlicht met sneeuwraketten? Wandelen door het sneeuwlandschap?
Wij hadden in 3,5 dag geen tijd meer voor nóg meer leuks. Blijf je langer? Dan is de keuze dus reuze!
Wat lijkt jou de leukste excursies in winters (Zweeds) Lapland en waarom?
Wat hebben jullie nog veel gedaan! Een paar van deze activiteiten hebben wij ook gedaan tijdens onze wintervakantie in Midden-Zweden afgelopen december. Maar we hebben niet op een sneeuwscooter gezeten en ook geen noorderlicht gezien (helaas). Een sledetocht met huskies vond ik ook erg gaaf om te doen (en ik ben ook geen hondenmens…).
Ja he? Bomvol programma hadden we geknutseld. Maar alles vanuit de gedachte: we zijn nu hier en wellicht maar 1x in ons leven.
Geweldig, wat een leuk avontuur.
Alweer 🙂 Bofkont ben ik he?
Mooi verslag weer Gabi, drukke dagen geweest voor jullie, de kou nu gezien en op naar de warmte ?
Wel heerlijke drukke dagen Frans. En inderdaad, de temperaturen van nu vind ik in die zin beter 😉 Maarja het een kon niet zonder het ander. En hoorder er helemaal bij.