Wonen in Zuid-Afrika, iets voor jou?

Wereldvrouw Manon, haar man en kinderen, wonen in Zuid-Afrika. In Port Elizabeth. Wij reisden in 2015, met onze kinderen, drie weken door dit prachtige land. Maar hoe is het nou om als Nederlandse te wonen in Zuid-Afrika? Hoe is het zo gekomen? Hoe gaat het met de kinderen? Dat wilde ik heel graag weten!

Laten we eerst even kennismaken. Wie ben je, waar woon je en met wie?

Mijn naam is Manon Potgieter (meisjesnaam: Nieuwenbroek), 36 jaar (good God…) en ik woon alweer 14 jaar in het prachtige Zuid-Afrika. Ik heb de eerste 19 jaar in Nederland gewoond en daar de PABO gedaan. Mijn afstudeerstage was in Rhodos, Griekenland en na mijn afstuderen ben ik gaan werken op een Nederlandse school in het Noorden van Mozambique. Wat een geweldige ervaring was dat!

Hoe ben je in Zuid-Afrika terecht gekomen?

Ik ontmoette natuurlijk een hele leuke Zuid Afrikaanse vent, met wie ik samen het avontuur ben aangegaan, called… Life! We zijn inmiddels 13 jaar getrouwd en hebben de eerste zes jaar in Port Elizabeth en daarna op verschillende plekken in drie verschillende provincies in Zuid-Afrika gewoond.

We zijn nu inmiddels alweer meer dan twee jaar terug in Port Elizabeth, aan de zuidkust van het land. Louis komt oorspronkelijk uit deze stad, en zijn familie woont er. Mijn ouders hebben hier in 2007 een huis gebouwd om zo ook tijd met mij en mijn gezin te kunnen door brengen en tegelijkertijd te kunnen overwinteren. Louis is een civil engineer en werkt op het moment in Qatar, hij is nou al twee jaar weg, maar we verwachten dat hij dit jaar weer terug naar huis komt.

Wat vond je de grootste overgang?

De eerste drie jaar was het wonen in Zuid-Afrika voor mij heel erg moeilijk. Ik had moeite met de cultuurverschillen en vond het moeilijk dat ik, noch in het Engels, noch in het Afrikaans, 100% mezelf kon zijn. Je bent even net niet zo ad rem, grappig, scherp. als je de taal niet goed genoeg beheerst. Ook mistte ik mijn familie en vriendinnen. Nu, 14 jaar later woon ik alweer zo lang hier, heb ik een fijn netwerk opgebouwd, beheers ik allebei de talen en voel ik me hier dus gewoon thuis. Ik zou niet meer terug kunnen denk ik. Binnenkort woon ik langer buiten Nederland, dan dat ik ooit in Nederland heb gewoond.

Maar het voelt toch altijd alsof je met twee benen in twee verschillende landen staat. Bepaalde dingen slijten niet. Punctualiteit bijvoorbeeld. Ik ben op tijd, ‘come hell or high water’, dat zit erin gebakken. Die trein naar Tilburg vertrekt 4 minuten over het hele uur…dus dan zorg je dat je er bent…dat krijg je er niet meer uit joh! Ook heel Nederlands: een kapstok in huis en als je in gesprek bent dat: “ja…jaja…ja…ja…..ja…”, het gezellige Nederlandse ‘bakkie koffie’ is gelukkig hier heel normaal, maar vaak spreek je dan ook af in een coffeeshop (waar ze écht alleen maar koffie enzo serveren…).

Je hebt al een paar voorbeelden genoemd, en het is de meest gestelde vraag waarschijnlijk, maar wat mis je het meest aan NL?

Wat ik nog mis..?.De HEMA! Ja echt…en rookworst met boerenkoolstampot, Kerstmis in de kou (Kerst op het strand is gewoon zo WRONG), overal naartoe kunnen fietsen, Nederlandse kaas en dat alles gewoon werkt! Hier denk je heel vaak: TIA (This Is Africa!), als dingen niet werken. Aan de andere kant heeft het wonen hier zoveel voordelen: de ruimte, de prachtige natuur, wildlife, een groot huis, zwembad, en ga zo maar door. En ik kan een ‘stay-at-home’ mama zijn, wat hier heel normaal is en wat ik heerlijk vind. Bovendien is het leven hier denk ik meer ‘holistic’ dan in Nederland.

Hoe gaat het met de kinderen en hoe ziet hun schoolleven eruit? Zitten ze op een internationale school en welke talen spreken ze?

Wij hebben twee dochters, Emma van 6 en Hanna van 8 jaar oud. We hebben expres gekozen voor namen die in zowel het Afrikaans als het Nederlands én het Engels goed uit te spreken zijn. De meiden zijn drietalig, Nederlands en Afrikaans is soms nog wel eens een beetje krom, maar dat vinden wij niet erg. Zolang ze goed kunnen communiceren met onze families vind ik het prima.

We hebben gekozen voor een Engelse privéschool, net buiten Port Elizabeth: Woodridge. Op school leren ze als vierde taal ook nog Xhosa, de zwarte taal die hier wordt gesproken. Met het Engels en het curriculum dat wordt aangeboden op hun school kunnen ze straks alle kanten op. Wie weet willen ze ooit studeren in Nederland.

Ze zitten nu in GR1 (groep3) en GR3 (groep5). Het niveau ligt hier erg hoog, huiswerk krijgen ze al van jongs af aan. Kinderen worden geacht actief deel te nemen in alle sporten (netball, hockey, swimming, tennis, voor de jongens ook nog cricket, rugby etc.) en onze school legt veel nadruk op Outdoor Education: kamperen, hiking, bergfietsen, reddingszwemmen en in de natuur zijn.

De jaarlijkse kosten van zo’n school zijn erg hoog, daar komen natuurlijk alle extra’s en uniformen nog bij, maar in Zuid-Afrika is goede scholing niet vanzelfsprekend. Dus doen we er alles aan om onze meisjes een zo goed mogelijke basis mee te geven.

Hoelang denk je nog te wonen in Zuid-Afrika en wat zijn de plannen daarna?

Wij zijn allebei gek op Zuid-Afrika, we zijn positief over het land, maar ook realistisch. We hopen voor de rest van onze levens te kunnen blijven wonen in Zuid-Afrika, want het is hier prachtig met geweldige mogelijkheden. Mocht het toch niet lukken, dan weet ik dat wij ons, waar dan ook, zullen redden. We voeden onze kinderen op als wereldburgers. Ze zijn gewend aan reizen en mochten we moeten verhuizen/emigreren dan denk ik dat ze geen moeite zullen hebben met een overstap in hun schoolloopbaan, mits het een Engelstalige school is natuurlijk.

Wat wil je lezers, die op het punt staan om ook naar het buitenland te verhuizen, meegeven?

In onze huiskamer hangt een schilderij met de slogan “BElieve THEre is GOOD in the world” met als verborgen boodschap “Be The Good” dat proberen we ze vooral mee te geven. Je zult in elke situatie waar je in komt, moeten proberen om het positieve te zien en soms is de enige manier het te zien, het positieve te zijn. Voor lezers die zelf op het punt staan om te emigreren, is dit dan ook mijn advies: Be The Good…je zult zien wat een kracht eruit gaat van positiviteit.

Bedankt voor dit mooie inkijkje in jullie leven Manon!

Wil je meer lezen over wonen in het buitenland? Jojanneke woont in Zweden en Inge in Dubai. Ook zij gaven een inkijkje in hun leven.