Voor sommige mensen en gezinnen een nachtmerrie: eten op reis. Vaak is het zelfs een reden om niet met kinderen op reis te gaan. “Ze lusten niets. Wat moeten ze dan eten?” Toch zijn er altijd wel oplossingen te vinden.
Geen klagen
Wij hebben geen klagen. Eten op reis is voor ons echt geen issue. Onze kinderen vallen absoluut in de categorie ‘goede eters’. Niet dat ze alles lusten, maar dat geldt ook voor mij. De afspraak is dat we wel altijd eerst proeven. Ze houden gelukkig heel erg van buitenlands eten en het mag ook best een beetje pittig zijn. Al zijn er grenzen, ik schreef al eerder over het Thais soepje van Ivar.
Babytijd
Wij hebben geen verre reis gemaakt met Nora en Ivar als baby. Wel reisden we binnen Europa. Maar dat was eenvoudig. Ik gaf borstvoeding en we sleepten gewoon de aanvullende opvolgmelk en Olvarit potjes mee. Ook toen al in verschillende smaken trouwens. Dus niet alleen de rundvlees/aardappel variant, maar ook de couscous. In de meeste Europese landen is er goed aan babyvoeding te komen. Ga je verder weg, dan is het goed om vooraf tijdig te kijken wat er ter plekke te koop is voor je kleintje.
Eten op reis met kleine kinderen
Ik denk, de lastigste groep als je het hebt over eten op reis: kleine kinderen. Vaak gaat het niet eens over eten maar over de peuterpubertijd: nee, nee, nee!
Een kinderarts vertelde ooit tegen een vriendin dat je strijd over eten en slapen nooit wint van een dreumes. En hij gaf het advies het ‘niets lusten op reis’ vooral los te laten. Eet je kind wel friet en hebben ze dat in het restaurant waar je zit? Dan gewoon iedere avond friet. Fan van broccoli, maar verder geen enkele andere groente? Prima, zo vaak mogelijk broccoli voorschotelen. Het wordt echt anders en vooral beter. Hij vond het veel belangrijker dat je oog hebt voor hygiëne en vocht.
Wat eten ze wel
Kijken dus naar wat ze wél eten. Vaak lusten ze fruit. Of laat ze fruit eens in een ander land proeven. Meestal smaakt het elders veel lekkerder, vooral zoeter. Rijst en droge kip, zonder saus of groenten is ook iets dat in veel landen goed verkrijgbaar is. Zelfs slechte eters willen daar nog wel eens een uitzondering voor maken. Hetzelfde geldt voor brood. En ijs.
Zelf meenemen
Je kunt natuurlijk ook zelf het een en ander meenemen. Wij zorgen vaak voor wat droge koekjes in onze rugzakken of koffers. Denk aan Oreo’s, Sultana’s, droger crackers, Evergreens. Neem geen koekjes mee met chocolade . Tenzij je nog een extra koffer kleding meeneemt of op reis extra wasjes wilt doen. Ook als je lange autoritten maakt, waarbij je een paar uur geen winkel tegen komt, zoals wij in Cuba, is het handig iets extra’s bij je te hebben. Heel vervelend namelijk, chagrijnige mensen vanwege de honger. En ik mag het zeggen, want ik heb daar zelf ook flink last van als ik honger heb.
In het vliegtuig
Nora is echt een hele goede eter, maar van de vliegtuigmaaltijden gruwelt ze. Als ze het alleen al ruikt, wordt ze misselijk. Dat had ze als klein kind, maar nu (bijna 12) nog steeds. Ik heb wel vaker gelezen dat de druk, droogte en andere omstandigheden in een vliegtuig van invloed zijn op je reuk en smaak. We stimuleren haar dan toch de droge broodjes, koekjes, nootjes en soms het potje yoghurt of cakeje te eten. ‘Beter iets dan niets’ is het motto. En ook dan hebben we de droge koekjes nog in de handbagage.
Gadver
Wat wij onze kinderen echt leren is dat ze, ook al vinden ze iets niet lekker, dat niet alle mensen in het restaurant hoeven te laten zien. Zeg het tegen ons en we regelen wat, maar ga niet roepen: “gadver, blèhhh, vies” Ook de non-verbale communicatie mag gerust achterwege blijven. Gelukkig snappen ze dat heel goed.
Kipnugget familie
We zaten in Thailand eens in een lokaal restaurant, toen er een Nederlandse familie met drie kinderen binnen kwam en een paar tafels verderop ging zitten.
Er werd drinken besteld en toen kwam de menukaart. Eerst uitten ze hun ongenoegen dat er geen Engelse menukaart was, en toen ze een “no” kregen op hun vraag: “do you have kipnuggets?” stonden ze op en vertrokken. Wij keken elkaar aan en besloten ons gesprek in het Limburgs dialect voort te zetten, waardoor we hoopten dat het bedienend personeel dacht dat we Duitsers waren. Dat is namelijk vaker het geval. Meestal willen we liever niet voor Duitsers aangezien worden, maar nu even wel ;-).
Vanaf dat moment noemden de kinderen dat gezin (we kwamen elkaar soms bij een excursie tegen) ‘de kipnugget familie’. Een paar dagen later zaten we in hetzelfde hotel en kwam bij het ontbijtbuffet uit de tas van ‘moeder kipnugget’ een megapot Calvé pindakaas…. Tja…. Het klopt met wat ik hierboven schreef: ‘wat eten ze wel’, en ‘zelf meenemen’….
Hoe gaat dat bij jou met eten op reis? Neem jij eten mee vanuit Nederland voor jezelf of je kind?
Gelukkig is dat tegenwoordig geen ramp meer als je kind op vakantie alleen of juist geen brood eet of alleen friet. Vroeger was dat zowat een doodzonde dus ging je niet snel op vakantie met zo’n vreselijk slecht etende peuter (hè Gaby!).
Je werd als “slechte moeder” neergezet als je de peuter steeds hetzelfde liet eten. Ben maar blij dat die tijd voorbij is en het reizen daardoor heel wat aangenamer maakt.