Onze reis door Cuba: op naar het westen

In mijn vorige blog schreef ik over onze aankomst en de eerste dagen in Havana. Nu vervolgen we onze reis en gaan we in westelijke richting. Naar de tabaksvelden en het strand. 

Onderweg

Havana uitrijden
De stad Havana uitkomen lukte zowaar in één keer. Borden zijn vaak slecht leesbaar, als er überhaupt al borden zijn. In ieder geval misten we ze vaak. Wegenkaarten zijn niet gedetailleerd dus dat helpt ook al niet echt. Lang leve mijn iPhone, het GPS systeem en mijn control freakerige voorbereiding om, conform advies, kaarten van Cuba te downloaden voor vertrek. Daarop hebben we goed onze weg gevonden. En wat voor weg. We waren gewaarschuwd. Toch kozen we niet voor de autopista. Een prima keuze want het uitzicht was werkelijk geweldig onderweg. En de gaten en hobbels groot en veel. Je moet er niet aan denken hoe je daar moet rijden als het regent of geregend heeft. Als je niet kunt zien hoe diep dat gat is omdat het vol staat met water. De snelheid lag dan ook niet hoog. We deden er vier uur over om in Viñales te komen (181 km).

Hobbels

Viñales

Ik was niet direct enthousiast over deze plaats. Het is een aaneenschakeling van casa particulares (B&B’s). Het doet daarmee behoorlijk toeristisch aan. Maar als je de bocht om gaat of buiten de hoofdstraat komt ebt dat gevoel gelukkig weg. Onze Casa Jean-Pierre lag centraal maar toch ook niet op een super druk stuk. De auto konden we voor de deur parkeren. Nadat we onze spullen gedropt hadden, reden we een stukje terug naar de grotten: Cuava del Indio. Dat was het bewijs dat Cuba de huidige toeristenstroom amper aan kan. Het zou een wandeling door de grotten zijn van 25 minuten inclusief een boottochtje van 10 minuten. Doseren van toegang kennen ze niet en dus was het één lange rij in de grot en hebben we er in totaal anderhalf uur over gedaan. Buiten de drukte was het wel de moeite waard. De grot is erg mooi, ruim en verlicht en het boottochtje leuk. ’s Avonds verkenden we de hoofdstraat  en daarna aten we bij een paladar (lokaal restaurantje) om de hoek. Heerlijk! Mijn favoriete gerecht: Ropa Vieja, draadjesvlees. Alles met rijst, wat groenten en vaak iets van gebakken banaan of fruit.

Grotten
Paardrijden en sigaren

Na een uitgebreid ontbijt trokken we de lange broeken, sokken en schoenen aan. Puffen! Maar we gingen een halve dag op paardrijdexcursie en dat wil je niet in een korte broek doen. Ook hier waren we niet de enigen. Gelukkig ontstonden er snel wat subgroepen waardoor je toch het gevoel hebt in alle rust door de natuur te rijden. Het uitzicht was fenomenaal. Prachtige heuvels, de vallei, de koffieplanten, bananen, ananas, mango, amandel, limoen, avocado, yucca, alles kwam voorbij. En natuurlijk tabak.  Dit is immers een tabakregio. In mijn beste Spaans had ik een gezellig onderhoud met de gids. Over zijn familie, de paarden en de producten. De pauzeplaats was bij een schuur waar we nog meer uitleg kregen over de verschillende gewassen, vruchten en het procedé van tabak en de sigarenmakerij. De mannen (hoe stereotype) kregen een sigaar om te proeven. Daarna gaven zij ze door aan de vrouwen en kinderen. Oké, dit laatste natuurlijk alleen voor de leuke foto. Deze sigaren bevatten ‘slechts’ 1/3 aan nicotine dan de sigaren die wij in Nederland kennen, dus ze zijn minder slecht maar ook minder lang houdbaar. Maximaal 2-3 jaar. De excursie duurde de hele ochtend en was zeer de moeite waard. Daarna snakten we echt naar een koude douche. En die zijn er meer dan warme dus dat kwam goed uit. ’s Middags liepen we rond in de omgeving en kochten wat souvenirs op de markt. Aan het eind van de middag begon het te onweren. We waren net op tijd thuis. De regen kwam met bakken uit de hemel. Straten werden rivieren en zelfs onder onze overkapping werden we nat. Het koelde lekker af en na een half uur was het weer droog en dampten de straten nog na om daarna weer op te warmen.

Paardrijden

Sigaren

Parque Nacional Viñales en Cayo Jutías

De nacht verliep grotendeels weer zonder stroom. Op zich niet heel spannend maar dat betekent wel dat het ook een nacht zonder ventilator was. Nou goed, een nieuwe dag was aangebroken. We gingen op pad met onze auto. Met airco. Door de Valle de Viñales. We bezochten een paar prachtige viewpoints. Om 9.50 uur tikten we 30 graden aan. Dat belooft wat voor de rest van de dag. We reden door het Parque Nacional Viñales. Bijna 22.000 ha groot. Het landschap was af en toe gewoon bizar. Wat een geweldige uitzichten. Vooral de mogotes (steile, kale, rotskegels) waren fantastisch. Omdat het zo warm was besloten we door te rijden naar Cayo Jutías. Een schiereiland met sneeuwwit strand en turquoise water. Echt afkoelen was er niet bij in het water. Nog nooit had ik zo’n warm zeewater gevoeld. We hadden geen zwemkleding bij ons dus het werd wat pootje baden en klooien met zand, water, krabbetjes en schelpjes. Al snel troffen we een Cubaanse familie uit Havana. Hij woont en werkt in Miami en was nu met z’n gezin op vakantie. De kinderen speelden gezellig samen en met handen en voeten werd er gecommuniceerd. Ik oefende mijn Spaans en zo hadden we een bijzonder leuke middag.

Parque Nacional
Tijd om onze reis te vervolgen. Op naar een ander eiland. Maar daarover de volgende keer meer…..

Strand

8 reacties

  1. Jaaaah! Gaaf he! Ivar ook met die sigaar 😉 En kun je je goed redden met je Spaans? Pocketwoordenboek? Of nog even een snelle online cursus gedaan? 🙂

    1. Ging prima! Met mede dank aan mijn maatwerk Spaanse les via Skype. Zie blog over onze voorbereiding op de Cuba reis. Dank voor je enthousiaste reactie weer!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.