Bijzondere gebeurtenissen (deel I)

Tijdens het reizen gebeurt er van alles. Soms is het leuk of zelfs hilarisch, soms val je zowat van je stoel van verbazing en helaas is het soms ook heel heftig.
Dit zijn een paar van die momenten:

Sleutel

In Canada reisden we met een camper. We stopten ergens  voor nog maar weer een foto van een waterval en daar stond een groep Japanners die de sleutel in hun auto hadden laten liggen en daarna de deur dicht gooiden. “Hoe stom kun je zijn? Jemig wat suf zeg! Echt die Japanners ook overal… Proest.” En dan bestaat er zo’n mooie spreuk als ‘God straft onmiddellijk’. Dus ja, inderdaad. Nog geen 4 uur later… Enfin. Met de haak van een kledinghanger heeft Jos als een volleerd inbreker de deur weer open gekregen en daarna konden we onze weg vervolgen. De volgende keer hou ik mijn mond, dat mag duidelijk zijn.

Cruise Canada Camper

Bij de bakker

In Jordanië stonden we voor het raam van de bakker in Aqaba te kijken toen meneer de bakker ons zowat naar binnen sleurde. We moesten echt even een kijkje nemen in zijn winkel en de bakkerij. We werden de trap naar beneden gedirigeerd en kregen een heuse rondleiding. Inclusief proeverij en fotosessie met onze eigen camera. Natuurlijk kochten we wat broden en koekjes als een soort dankjewel, maar daar wilde hij niets van weten. We kregen van alles mee voor onderweg. Hij vond het gewoon zo leuk dat we interesse toonden in zijn bedrijf, en onze kinderen waren zó mooi en we waren zo’n leuk gezin, dat moest gewoon zo. Oké, een beetje beduusd stonden we een half uur later weer buiten. Met twee zakken vol lekkers.

Tourist scams

TukTuk
In gewoon Nederlands: het beroven of oplichten van toeristen. Het komt vooral voor in toeristische gebieden. Want toeristen zijn natuurlijk een makkelijk doelwit. Denk aan het balletje balletje spel, waar ook ik in ben getrapt, ooit heel lang geleden, op de Ramblas in Barcelona. Ja naïef, maar ja, ook nog heel jong en onervaren. Ik ben nog steeds onder de indruk van hoe dat ging. Opeens zat ik er middenin. Terwijl ik, ondanks die naïviteit echt wel wist, dat je genept werd.
Meer recent hebben we vooral ‘last’ van keurig geklede mannen (of stellen), die super vriendelijk zijn, waarmee je een goed gesprek voert en die je proberen naar een bepaalde attractie te loodsen (of noem het lokken). Heel subtiel. Vaak onder het mom van dat de toeristische attractie waar je naartoe onderweg bent nu gesloten is om een of andere vage, maar goed klinkende reden. In Bangkok had ik het door, omdat precies dát verhaal als waarschuwing in de Lonely planet stond. Lees mijn blog over die ervaring hier nog maar eens terug.
In Havana zei mijn onderbuikgevoel dat het niet klopte en bleek ‘ons museum’ inderdaad wel gewoon geopend. Goed dat ik naar dat gevoel geluisterd heb dus. Ik ben dan echt wel even teleurgesteld. Je wilt mensen vertrouwen. En als dat wordt beschaamd, is dat toch even een afknapper.

Rampen

NY
Tijdens ons verblijf in Thailand was de ramp met de MH17. Lig je daar, na een excursie even te relaxen aan het zwembad en dan komt dat nieuws tot je. Verschrikkelijk. Het kwam zo dichtbij. Het scherm van mijn telefoon toonde meerdere berichten van collega’s, vrienden en familie met de boodschap dat ze dierbaren aan boord hadden. Daarnaast was het heftig omdat je je realiseert dat het net zo goed ons had kunnen overkomen. Twee dagen later vlogen we van Chiang Mai naar Bangkok. We konden niet naast elkaar zitten. Normaal was ik daar niet mee bezig. Nu ben ik nog wat extra knuffels en kussen uit gaan delen.
Tijdens de aanslagen van 11 september 2001 in New York, verbleven wij in de jungle van Costa Rica en keken we hoe schildpadden op het strand eieren legden. Vier dagen afgesloten van de gewone wereld. In die tijd ook nog geen mobiele telefoon, of mobiel internet, dus we waren verstoken van welk nieuwsbericht dan ook. Toen we terug in het hotel kwamen, ik denk dat het 13 september was, stond de wereld in brand. In de lobby zagen we voor het eerst de beelden. Een man uit New York die met ons mee op excursie was vroeg welke film dit was. En toen kwam de hotelmanager vertellen dat dit geen film was. Maar de bizarre werkelijkheid…

Om beurten slapen

In Bolivia sliepen we eens in een hostel waar Jos en ik de enige toeristen waren. En er was de eigenaar. Maar die leek ladderzat en stoned, met achter hem iets wat op een wapen leek. Communiceren was amper mogelijk. En dat echt niet alleen aan ons gebrekkige Spaans. We kregen een kamer. Nou ja, meer een hok. Betalen kon morgen wel. Het was er ijskoud, donker en vies. Ik wilde weg, maar het was al laat en waar moesten we naartoe? Tripadvisor of iets wat daarop lijkt bestond nog niet. Dus toch maar de nacht daar doorbrengen. Ook Jos vond het maar niets daar (en dat stelde mij al helemaal niet gerust) en we besloten met ons hoofd op onze rugzak te gaan liggen en om beurten, in blokken, te slapen. Wat een waardeloze nacht. De eigenaar hebben we niet meer gezien. De rekening dus ook niet.

Gratis

Dit waren er vijf. Binnenkort volgen er meer!

Wat waren voor jou bijzondere gebeurtenissen tijdens je reis?

4 reacties

  1. Hoi Gaby! 😉
    Dit zijn van die gebeurtenissen die je nooit meer vergeet. Die bij de bakker in Jordanië komt ons bekend voor! Onderweg naar Umm-Qais stopten wij voor een kop koffie. Het bleek een bakker met een klein terras. De trotse eigenaar liet ons niet toe om iets te betalen. “Welcome to Jordan” en ook wij reden uiteindelijk verder met een tas gevuld met zoetigheid. Jordaniërs zijn ontzettend vriendelijk, behulpzaam en gastvrij he!

    1. Ja ze waren zó vriendelijk dat wij in het begin echt bijna achterdochtig waren. Waren we niet gewend. Fantastisch! Leuk dat jullie ook zo’n ervaring hebben!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.